door Christine Rehbock
Het regent al dagen en voor zondag staat de Inspiratiedag Focusing in mijn agenda. Ik ga er met gemengde gevoelens naar toe: een deel van mij zou met een dekentje op de bank binnen willen blijven en een ander deel ziet ernaar uit oude bekenden en nieuwe focussers te ontmoeten.
Bij de “aankom-oefening” van Ria weet ik meteen waarom ik blij ben dat ik er ben: we gaan staan en Ria nodigt ons uit om contact te maken met onze binnenwereld. Ik ervaar meteen een grote ruimte in mij die rust en kracht uitstraalt; er is net nog ruimte voor mijn benen, armen en hoofd. Het ontroert mij want dit ben IK in contact met mezelf. Het woord ‘levensbelang’ hoort erbij en ik weet: het is van levensbelang dat ik meer en meer in contact blijf met deze innerlijke ruimte en rust; JUIST op momenten dat de buitenwereld aan mij trekt.
Op verzoek van Ria draaien we ons naar de andere kant en nodigt ze ons deze keer uit om na te voelen hoe we Focusing willen inzetten in ons contact met de buitenwereld. Ik merk dat ik blokkeer; ik voel op dit moment niet veel ruimte voor die buitenwereld. Ik knik het blokkerende toe; het zakt en er komt wat meer ruimte. Ik BEN er; zowel naar binnen als naar buiten toe!
Na een heerlijke lunch volgt de “inspiratie”: een presentatie van Marieke Hoeve waarin ze met ons deelt hoe zij elementen uit de Compassie Training combineert met Focusing. Als mens zijn we geneigd in ons zogenaamde “Drive System” te zitten: al die ballen in de lucht houden; er moet nog zo veel. Daarnaast bestaat er het zogenaamde “Threat System” een oersysteem dat ons wijst op allerlei gevaren, reëel of niet. Maar alleen als we in ons “Caring System” zitten, ons zorgsysteem, zijn we in staat ons open te stellen voor onze zelf-compassie stem. Hiervoor is een actief proces nodig, als tegengewicht voor het kritische deel. Stel je eens voor wat je aan je beste vriendin zou zeggen als zij in de situatie zit waarin jij nu zit. Marieke raadt ons aan zelf een lijstje te maken met helpende, ‘loving kindness’ zinnen, zoals: “Ik zie je / Ik hoor je”; ‘Moge ik beginnen met vriendelijk voor mezelf te zijn’. We sluiten af met een oefening in tweetallen waarin we oefenen met deze zinnen. Mijn maatje vult de zelf-compassie zin die ik voor mezelf had bedacht op zo’n mooie manier aan dat ik meteen in mijn lijf voel; dit is nieuw en hier wil ik meer van! Omgekeerd, blijk ik ook met mijn woorden iets bij haar binnenwereld op gang te helpen. Het voelt reuze dankbaar, warm en verbindend dat we dit voor elkaar kunnen betekenen; en dat in een mini-oefening van 10 minuten.
Wie belangstelling heeft, kan de Powerpoint presentatie van Marieke opvragen via haar e-mail: mariekehoeve@upcmail.nl
Tot slot wil ik graag afsluiten met een gedicht, vrij vertaald door Marieke en met ons gedeeld:
Het vraagt alleen de herinnering om te ademen,
een moment om stil te zijn, niets meer dan dat,
en iets in mij nestelt zich, maakt zachter, maakt
ruimte voor imperfectie. De harde stem
van oordeel verandert in een fluistering en ik
herinner me opnieuw dat het leven geen
estafette is; dat we allemaal de eindstreep
zullen halen; dat we geboren zijn om
een wakker leven te leiden. Al de keren
dat ik dit vergeet, en dat ik mezelf weer
vooruit aan het duwen ben zonder zelfs
te weten waar ik heen ga,
al die keren kan ik de keuze maken
om te stoppen, te ademen, te Zijn,
om langzaam het Mysterie binnen te wandelen
Danna Faulds